Операција, зрачење и хемотерапија
Што му прават операцијата, зрачењето и хемотерапијата на пациентот?
Операцијата е најмалку опасна од сите три.Степенот до кој операцијата е ко-рисна е истиот степен до кој туморот не е малиген. Колку поголем е размерот на карциномни клетки во туморот, до толку е помала веројатноста операцијата да помогне. Најмалигните тумори генерално се сметани за оперативно не-изводливи.
Нема доказ, дека пациентите кои добиваат радикални оперативни опции, живеат подолго од оние кои добиваатт најконзервативни опции или пак од оние кои не добиваат никакви опции воопшто.Се верува дека ја зголемува ве-ројатноста на распространување на ракот на други локации. Кога се работи за внатрешни тумори кои ги зафаќаат репродуктивните или внатрешните органи, статистичката стапка за долготајно преживување е, во просек, 10-15%.После метестазирањето, статистичките шанси за долготрајно преживување се близу до нула.
Принципот на терапијата со зрачење е ист како со операцијата. Целта е да се отстрани туморот, со изогорување на истиот, наместо со отсекување.Овде ис-то така, првенствено се уништуваат не-карциномните клетки.Колку повеќе е малиген туморот, толку повеќе е отпорен на зрачењето (радиотерапија). Ако не беше така, тогаш зрачењето ќе имаше висок степан на успех- кој, се разбира го нема.Исто така ја зголемува веројатноста на појавување на ракот во др-угите делови од телото.Зрачењето го поттикнува ракот од најмалку 2 фактора.Прво, физички го оштетува телото, кое го активира производството на трофобластни клетки како дел од процесот на лекување.Второ, го ослабува или уништува производството на бели крвни клетки кои го сочинуваат имунолошкиот одбранбен механизам, првата линија на одбрана против ракот.Како и со операцијата, нема солиден доказ дека зрачњето всушност ги подобрува шан-сите за преживување кај пациентот.
Ги видовме на кратко мизерните резултати добиени од конвенционалната оп-ерација и зрачење.Како и да е, записот од таканаречените антиканцер лекови е уште полош.Примарната причина за тоа е што најголемиот дел од нив,
кои сеуште се во употреба, се високо отровни, не само за ракот туку и за це-лото тело.Генерално, тие се повеќе смртоносни за здравите ткива отколку за карциномната клетка.Сите супстанции можат да бидат отровни ако се земе-ни во доволни количества.Тоа е вистина за аспиринот, шеќерот, Лаетрилот, па дури и водата.Но, за разлика од нив, антиканцер лековите се отровни, не како резултат од преголема доза или како несакан ефект, туку како примарен ефект.Или со други зборови, анти-канцер лековите се намерно отровни.Тоа е посакуваниот ефект.Овие хемикалии се одбрани затоа што се способни за разликување на одредени видови клетки и, како последица од тоа
труење на некои видови клетки повеќе од другите.Но, немојте да помислите дека тие прават разлика помеѓу карциномните и некарциномните клетки, убивајќи ги само карциномните клетки, затоа што не прават.
Клеточните отрови користени во конвенционалната терапија против ракот, денес, не можат да прават разлика помеѓу карциномните и некарциномните клетки.Наместо тоа, тие ги разликуваат клетките што брзо растат од тие што растат бавно или не растат воопшто.Целта се клетките коишто активно се де-лат.Како последица на тоа, тие ги убиваат, не само канцерните клетки кои се делат туку и множество нормални клетки насекаде по телото, кои се фатени во актот на делење.Во случајот на ракот, којшто се дели со иста брзина или дури и побавно од нормалните клетки, не постои дури ни теоретска шанса на успех во убивањето на карцинмоните клетки пред отровот да го убие пациентот.Труење на системот е целта на овие лекови.Токсините ги фаќаат крвните клетки во акт на делење и предизвикуваат труење на крвта.Гастроинтестиналниот систем е ставен во грч предизвикувајќи мачнина, дијареа, губење на апетитот, болки и прогресивна слабост.Клетките на косата брзо растат, па косата опаѓа за време на терапијата.Зафатени се и репродуктивните органи предизвикувајќи стерилност.Мозокот станува уморен. Видот и слушањето се ослабени.Секоја функција е пореметена со таква агонија за пациентот што многу од нив избираат да умрат отколку да продолжат со терапијата.
Хемотерапијата исто така го поттикнува ширењето на ракот преку слабеење на имунолошкиот одбранбен механизам плус општата токсичност.Го прави пациентот чувствителен на други болести и инфекции, често водејќи го во смрт од овие причини.Екстремно сериозни несакани ефекти.Нема доказ дека третираните пациенти живеат подолго, во просек, од нетретираните пациенти.
Статистичката стапка на долготрајно преживување по метастазирањето е близу нула.